صنعت فرش ایران و هنری که به سمت نابودی می رود.

اگر بگوییم فرش و تولید فرش و بطور کلی اگر بخواهیم اشاره کنیم صنعت فرش به واقع به نام و ایران و ایرانیست پر بیراه نگفته ایم، قدیمی ترین فرشی که تابحال در طول تاریخ کشف شده است قالی پازیریک است قدیمی ترین فرش جهان با نقوش اصیل ایرانی و هخامنشی، قالی و فرش همواره زینت بخش خانه ایرانیان بوده است، فرقی نمی کند که هزاران سال پیش در کاخ پادشاهان یا امروز در خانه هر ایرانی، در هر کجا که زندگی می کند. و این نشان دهنده اینست که ما به گردن صنعت فرش حق داریم.

اما کجای کار هستیم؟ تا کجا قدر و منزلت این صنعت بی انتها را دانسته ایم؟ چه بر سر ما آمده که فرش های به نام ایرانی را چین و آلمان و کشورهای دیگر تولید می کنند و ما خودمان از پتانسیل های عظیم آن جا مانده ایم؟ چه شده که دلالان فرش سود خود را به حاصل دسترنج یک ایرانی با آن نقوش مفهومی و رنگ های زیبایی را که بر فرش می زنند ترجیح می دهند و فرش ایرانی را از جاهای دیگر وارد میکنند تا سود کلانی به جیب های خود سرازیر کنند؟

تحقیق و توسعه راهکار نجات صنعت فرش ایران

پاسخ اینجاست که ما هرگز نخواسته ایم تا به هنر فرش خود ارج بگذاریم و این میراث گرانبها را حفظ کنیم، فرش ایرانی از قرن ها پیش از خلاقیت و نوآوری بی مثالی برخوردار بوده ، خلاقیتی که سینه به سینه از پدران ما به ارث رسیده و هنوز بصورت محرمانه نگهداری می شود.  در طراحی فرش ایرانی شما گذر و مسیر یک تاریخ کهن را، در تابلوهای زنده رنگ و طرح می بینید و این فرش ها در زمانی نشانه اصالت و نجیب زادگی بوده اند اما امروزه صنعت فرش ما در گردابی از بی مفهومی و بی معنایی گرفتار شده و با تمام علم و دانشی که از این صنعت در اختیار ماست به سمت آینده ای نامعلوم در حال حرکت است.

رابطه میان فرهنگ و هنر اصیل ایرانی در فرش های ما به چشم نمی خورد و فرش ما اسیر دست طراحانی شده که فقط به دیده رقابت و پول سازی نقش می بندد و تا زمانی که هدف این چنین حقیر و کوچک باشد این هنر است که قربانی خواهد شد، اما راه حل چیست؟ و چگونه می توان مسیر ارتقای صنعت فرش ایران را به گونه ای دستخوش تغییرات زیر ساختی کرد؟

قبل از هر چیز باید تمایزات و ویژگی های فرش ایرانی از طرح و نقش گرفته تا رنگ و بافت را تبدیل به اطلاعات ارزشمند قابل دسترس برای عموم کرد، هنوز هستند کسانی که به فرش به دید یک کف پوش نگاه نمی کنند، با یک تحقیق ساده براحتی متوجه می شوید که فرش ایرانی و صنعت فرش ایرانی در بیرون از مرزها بیشتر از داخل کشور مورد توجه و مقبولیت است و دلیل این موضوع هم اینست که آنها تحقیقات زیادی را روی این هنر ارزشمند کرده اند بنابراین لازم است که همگان نیز متوجه این ارزش و اهمیت بشوند، از سوی دیگر فرهنگ سازی مناسبی باید برای ارج نهادن به فرش ایرانی پیاده سازی گردد و این ممکن نمی شود مگر اینکه انجمن ها و متولیان دست اندرکار به درک صحیحی از این موضوع برسند.

صنعت فرش ایران قابلیت تبدیل شدن به یک صنعت بین المللی منحصر به این مرز و بوم را به دلیل ویژگی های متمایز و رمز و رازهای محفوظ شده در سینه تولید کنندگان گمنام فرش را دارد و فقط لازم است که این موارد تبدیل به یک علم بین المللی شود تا صدای هنر از میان هزاران کوی و برزن که دستی در تولید فرش ایرانی دارند شنیده شود، شاید عجیب باشد ولی تعداد محققان خارجی که در مورد فرش ایرانی و این صنعت در طی سالیان تحقیق و بررسی انجام داده اند و آنها را تبدیل به نوشته های ارزشمندی کرده اند بیشتر از محققان داخلی است، تا دیر نشده و این رمز و راز ارزشمند به زیر خاک فرو نرفته باید در جهت ارتقاء و اعتلای این صنعت کوشید.

کافیست با نگرش دیگر و استراتژی بلند مدت به این سو حرکت کنیم و نگذاریم این صنعت اسیر دست دلالان و واردکنندگان بی هنر فرش بماند که اگر اینجور باشد دیگر نامی از فرش ایرانی و صنعت فرش ایرانی باقی نخواهد ماند.